สัมภาษณ์

เสียงสัมภาษณ์...

เนื้อหาในคลิปเสียง

Q.            อยากจะทราบว่าพี่บอยรู้จักกับกีฬาแบดมินตันครั้งแรกได้อย่างไงค่ะ ?

A.             อ๋อ...พอดีแถวบ้านพี่มีคอร์ดแบดอยู่ใกล้บ้าน  แล้วทีนี้ก็เห็นพวกพี่ๆ  ถือไม้แบดไปเล่นอะไรกัน  ไอ้เราก็ไม่รู้
ก็เลยเดินไปถามพวกพี่ๆ  พวกพี่ๆก็บอกว่านั่นคือไม้แบดมินตัน  พวกพี่กำลังจะไปตีพอดีเลย แล้วเราจะไปกับ
พี่ไหม  ก็เลยลองไปเล่นดูไอ้ตอนนั้นก็เล่นแบบไม่รู้กฎกติกาอะไรหรอก  เล่นเพื่อความสนุก
นั้นก็คือครั้งที่จักกับกีฬาแบดมินตัน

Q.             เป็นอย่างไงมาอย่างไงค่ะ  ถึงเก่งขนาดเป็นนักกีฬาแบดมินตันของโรงเรียน ?

A.             พอพี่ได้ตีบ่อยๆ ขึ้นทุกวัน  พี่ไม่ได้แค่รู้สึกสนุกแล้วแต่กับรู้สึกชอบขึ้นมา  ก็เลยอยากจะเล่นจริงๆ จังๆ ซักที
แล้วพอดีที่คอร์ดแบดมินตันจัดตั้งชมรมขึ้นมา  แล้วพี่ก็เลยได้เข้าร่วม  นั่นก็ถือว่ามันเป็นความโชคดีของพี่
ที่ผู้ใหญ่สนับสนุน  ทำให้เริ่มไต่เต้าเข้าชมรมแบดมินตันในคอร์ดแบด  จนไปถึงเป็นนักกีฬาของโรงเรียน

Q.             ตอนนี้พี่บอยยังเล่นกีฬาแบดมินตันอยู่ไหมค่ะ เพราะเห็นว่าเข้ามหาวิทยาลัยแล้ว ?

A.             อืม...ก็ยังมีเล่นบ้าง  เพราะพี่เข้าวิทยาลัยพละ  แล้วทางวิทยาลัยมีการเรียนการสอนที่ต้องเล่นกีฬาหลายๆแบบ
รวมกันไปตามหลักสูตร  แต่เวลาพี่เลิกเรียนกลับบ้านมา  ก็ยังมีนัดเล่นแบดมินตันกับเพื่อนๆ อยู่นะ
ก็ไม่ได้ทิ้งซะทีเดียว เหมือนกับเป็นการออกกำลังกายไปในตัวด้วย  แล้วก็ได้พบปะเพื่อนๆ  มากกลุ่มเพิ่มขึ้นไป

Q.             พี่บอยได้อะไรจากการเล่นกีฬาแบดมินตันบ้างค่ะ ?

A.             อันดับแรกเลยนะรู้สึกว่าเป็นการฝึกสมาธิไปในตัว  ฝึกการตัดสินใจกีฬาประเภทนี้ให้พี่ได้ฝึกการใช้สายตา
แล้วก็สมาธิไปพร้อมๆ กัน  ในการที่คิดว่าฝั่งตรงข้ามจะเสริฟมายังไง  และต้องโต้กลับไปยังไง
หรือเปลี่ยนทิศทางไปในทางไหน  เพื่อให้ฝ่ายตรงกันข้ามรับไม่ได้  เหมือนเกมส์ที่ต้องใช้ความคิด
และการตัดสินของพี่และกีฬาประเภทนี้ทำให้พี่รู้จักเพื่อนๆมากมายทำให้พี่มีน้ำใจนักกีฬารู้จักแพ้รู้จักชนะรู้อภัย

Q.             แล้วพี่บอยมีอะไรจะฝากถึงน้องๆที่อยากจะเก่งเหมือนพี่บอยไหมเอ่ย ?

A.             ก็อยากจะฝากเพื่อนๆพี่ๆน้องๆ  คนไหนที่มีฝันก็จงทำตามฝันของเราแล้วสิ่งนั้นจะไม่ใช่เพียงแค่ความฝันอีกต่อไป

END